Wojna na Ukrainie jest najpoważniejszym wyzwaniem dla Polski od zakończeniaII wojny światowej, tym bardziej, że Federacja Rosyjska przekształca się w państwoagresywne, dążące do odbudowania swego potencjału wojskowego. Zamierza dyktowaćwłasne warunki państwom Europy Środkowej, w tym przede wszystkim Polsce.Nasz kraj potrzebuje poważnej debaty strategicznej i odpowiedzialnych decyzji.Tymczasem w mediach królują obiegowe opinie, w świetle których ukraińska wojna jestgwoździem do trumny upadającej Rosji, a NATO skutecznie gwarantuje nambezpieczeństwo.
Chętnie skupiamy się na detalach - nowinkach technicznych wprowadzanych w czasiekonfliktu nad Dnieprem, na efektownych epizodach walk. Tracimy jednak szerszy obrazsytuacji i przestajemy się zastanawiać nad konsekwencjami wydarzeń, naiwnie wierząc,że pozytywne zakończenie wojny już zostało zadekretowane i wystarczy tylko na niepoczekać.
A tymczasem fakty są zupełnie inne. Miło brzmiące w uszach pogłoski o upadku Rosji sądalekie od prawdy. Jej gospodarka nie słabnie. W ciagu kilku najbliższych lat Rosjaodbuduje swe siły zbrojne, co oznacza, że w czasie, kiedy będziemy się spierać w sejmieo kolejne rządy koalicyjne, Polska może stanąć przed groźbą pełnoskalowego konfliktuz Rosją.
Zmienia się też strategia naszych sojuszników, w tym Stanów Zjednoczonych, którzy nieprzygotowują się do wielkiej wojny lądowej w naszej części Europy.Często powtarzana jest fraza, że Ukraińcy swoją krwią kupili nam czas, ale czy my tenczas prawidłowo wykorzystujemy? Czy wiemy, co naprawdę powinniśmy uczynić? Czywreszcie uprzytomnimy sobie, że znajdujemy się w pauzie strategicznej, która niedługosię skończy i wówczas możemy mieć do czynienia z nowym zagrożeniem wojennym,tym razem bezpośrednio dotykającym Polski? Czy będziemy na nie przygotowani?Jeśli będziemy rozbudowywać nasze siły zbrojne w taki sposób jak do tej pory, toodpowiedź jest, niestety, negatywna. Tym bardziej - a tego nie robimy w ogóle - jeśli nieprzygotujemy do nadchodzącego starcia naszego państwa i społeczeństwa.
